Lieve Liesbeth,
Zo heel af en toe zijn er gedachten die ik je graag wil toevertrouwen, ook al ben je al bijna vijf jaren niet meer in leven. Het gaat over M, mijn huidige vrouw. Je hebt haar alleen op afstand gekend, van het forum en een interview op tv. Als je haar persoonlijk had leren kennen weet ik dat je heel erg gek op haar zou zijn geworden.
M kwam al vrij snel na je overlijden in mijn leven. Van mijn kant groeide het gevoel dat zij een belangrijke rol in mijn leven kon gaan spelen. Verliefdheid baande zich een weg; liet zich met geen mogelijkheid tegenhouden.
Ik weet dat het bij M anders ging. Nadat we in het voorjaar van 2015 een nacht lang met elkaar gepraat hadden was het haar wel duidelijk dat ik iets snapte van haar problemen. Problemen die bewust waren gecreëerd door Het Geval. Een soort kloon van mijn moeder en laten we jouw adoptiemoeder niet vergeten.
Bij M speelde verliefdheid of liefde nog niet werkelijk een rol in het begin. Ze waardeerde mijn bestaan, mijn aanwezigheid en vooral mijn begrip. Het was misschien wel de zwaarste periode in haar leven en ze had alle steun nodig die ze kon krijgen. Pas later kwam de echt persoonlijke genegenheid. Ik ben me daar heel goed van bewust en zie er niets negatiefs in, integendeel.
Grappig is dan wel dat ik het in feite aan Het Geval te danken heb dat M en ik nu een paar zijn.